Marek Banaś
Oficjalne otwarcie zapory nastąpiło 20 lipca 1968 roku, a powstałe dzięki niej jezioro stanowi jedną z największych atrakcji turystycznych w tej części Polski.
Mimo, że budowę takiego obiektu planowano tu jeszcze w okresie międzywojennym, to w wyniku licznych komplikacji (w tym II Wojny Światowej) do projektowania zapory przystąpiono dopiero w latach 50-tych. Budowa ruszyła w 1960 roku i trwała 8 lat.
Ciekawostki:
- cała zapora waży 2 mln ton
- do budowy wykorzystano 820 tys. m sześc. betonu i żelbetonu, 1,7 mln ton kruszywa oraz 200 tys. ton cementu
- powstałą dzięki 2 tysiącom robotników, 7 koparkom, 15 spycharkom, 3 dźwigom samochodowym, 13 ładowarkom, 42 wywrotkom i 8 ciągnikom „Ursus”.
Na oddanie do użytku zapory i hydroelektrowni przyjechało setki autokarów z całej Polski. Przywiozły delegacje zakładów pracy i uczestników zorganizowanego z tej okazji ogólnopolskiego zlotu turystycznego „Solina-68”. Transparenty popierające politykę partii i morze czerwonych i biało-czerwonych flag zostały przygotowane przez tak zwany aktyw. Tysiące ludzi musiało być dumnych z dokonań ludzi pracy w Solinie pod przewodnictwem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ich owacjom dla I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR Władysława Gomułki miało nie być końca. Do utrzymania porządku publicznego skierowano setki milicjantów z całej Polski i żołnierzy Obrony Terytorialnej Kraju. Szczególną odpowiedzialnością za to, aby podczas uroczystości nie było żadnych prowokacji antysocjalistycznych i ekscesów o charakterze politycznym, obarczono Służbę Bezpieczeństwa. Dziesiątki jej funkcjonariuszy ubranych po cywilnemu wmieszały się w tłum. Zdawali sobie sprawę z odpowiedzialności, która na nich spadła. Gorączka po wydarzeniach marcowych jeszcze nie ustała, a tłumami przybyłymi na uroczystość oddania do użytku zapory i hydroelektrowni łatwo było manipulować. Ekipy telewizyjne oraz mnóstwo dziennikarzy prasowych i radiowych miało przekazać całej Polsce obraz bycia partii z narodem, a narodu z partią. W relacjach z uroczystości miało być mocno podkreślone, że dzieło rąk polskich robotników, inżynierów i techników służyć będzie całej gospodarce narodowej, że groźna rzeka została ujarzmiona i wprzęgnięta w służbę człowieka.
– cytat pochodzi z książki “Tajemnice Soliny” Henryka Nicponia
Film z budowy zapory w Solinie
W 1967 roku, podczas budowy zapory, zrealizowano film, który z perspektywy czasu wydaje się być niesamowitą pamiątką. Autorem nagrania jest Władysław Ślesicki, a sam materiał nosi tytuł “Energia”. Zobaczcie:
Żelbeton to beton w żelu?
“do budowy wykorzystano 820 tys. m sześc. betonu i żelbetonu, 1,7 mln ton kruszywa oraz 200 tys. ton cementu”
Żelbet (zwany najpierw żelazobetonem, a później- żelbetonem) to beton, który – szczególnie w strefach rozciąganych – jest dodatkowo wzmocniony stalowymi prętami – gładkimi lub żebrowanymi. Dzięki zbrojeniu zdecydowanie wzrasta nośność konstrukcji z betonu – zginanych oraz ściskanych osiowo i mimośrodowo.
Trochę to waży….
Niesamowite!